Technologia wodorowa w kolejnictwie jest rozważana jako klucz do zastąpienia lokomotyw spalinowych, zwłaszcza na trasach, gdzie nie ma możliwości elektryfikacji. W Polsce, gdzie niezelektryfikowane linie kolejowe zajmują znaczącą część sieci, napęd wodorowy mógłby być rozwiązaniem dla obsługi bocznic przemysłowych oraz manewrowania pociągami na dużych węzłach kolejowych. Mimo że pojedyncze projekty, jak te w Dolnej Saksonii w Niemczech, pokazują możliwości eksploatacyjne pociągów wodorowych, to nadal stoją one przed wyzwaniem wysokich kosztów oraz konieczności budowy dedykowanej infrastruktury tankowania.
Unia Europejska naciska na odejście od paliw kopalnych na rzecz transportu zrównoważonego, co stawia napęd wodorowy w centrum uwagi jako jedno z najbardziej obiecujących rozwiązań. Jednakże, jego wady, w tym wysoka cena pojazdów i potencjalne ryzyko bezpieczeństwa związane z tankowaniem, nie pozostają niezauważone. Alternatywą mogą być pojazdy elektryczne z dodatkowymi bateriami akumulatorów, choć zasięg ich działania jest ograniczony w porównaniu do potencjału, jaki oferują pociągi wodorowe.
Inwestycje w infrastrukturę i produkcję zielonego wodoru są kluczowe dla realizacji wizji kolejnictwa zeroemisyjnego. Sens ekonomiczny takiej transformacji będzie zależał od dostępności i ceny zielonego wodoru jako paliwa. Pomimo obecnych wyzwań, prognozy rynkowe są optymistyczne. Według Allied Market Research, wartość światowego rynku pociągów zasilanych ogniwami wodorowymi może wzrosnąć z 2,67 mld dolarów w 2025 roku do 26,41 mld dolarów w 2035, co świadczy o ogromnym potencjale tej technologii.
Polska kolej znajduje się w przededniu zmian, które mogą nie tylko zmienić oblicze krajowego transportu kolejowego, ale również przyczynić się do globalnej walki z emisją gazów cieplarnianych. Chociaż przed nami jeszcze kilka lat intensywnych badań, inwestycji i testów, napęd wodorowy wydaje się być przyszłością, która może zdefiniować nową erę w polskim kolejnictwie.
autorka: EM
