29 listopada (czas w Dubaju) instalacja do wytwarzania energii elektrycznej – jednostka nieckowa nr 1 w należącej do Shanghai Electric elektrowni fotowoltaicznej o mocy 700 MW i 250 MW w Dubaju z powodzeniem została podłączona do sieci, co stanowi znaczący etap na drodze wejścia firmy do sektora energii odnawialnej. Obiekt już teraz zapewnia najwyższe parametry techniczne i niezawodną pracę zarówno urządzeń podstawowych, jak i pomocniczych, dostarczając po raz pierwszy przyjazną dla środowiska energię fotowoltaiczną do miejscowych społeczności.
Projekt, którego wykonawcą jest Grupa Shanghai Electric, stanowi czwartą fazę elektrowni termicznej i fotowoltaicznej realizowanej przez Dubajski Urząd Energii Elektrycznej i Wodnej w parku fotowoltaicznym Mohammed bin Rashid Al Maktoum (MBR). Podłączenie obiektu do sieci oznacza zakończenie realizacji najważniejszego celu na mapie globalizacji Shanghai Electric. Zbudowany na najbardziej zaawansowanej wieży i wykorzystujący technologie nieckowatego wytwarzania energii fotowoltaicznej projekt przełamuje ograniczenie, że konwencjonalne elektrownie fotowoltaiczne nie mogą wytwarzać energii elektrycznej w nocy, co czyni go modelem demonstracyjnym dla inicjatywy rządu chińskiego pod nazwą Pasa i Szlaku oraz wysiłków zmierzających do osiągnięcia światowej neutralności węglowej.
Moduły fotowoltaiczne o mocy 250 MW zostały rozproszone w niewykorzystywanych miejscach w celu maksymalnego wykorzystania terenu, natomiast instalacja termiczna o mocy 700 MW składa się z trzech jednostek korytkowych o mocy 200 MW i jednostki wieżowej o mocy 100 MW. Jest to największy samodzielny projekt fotowoltaiczny na świecie, o powierzchni 44 kilometrów kwadratowych, co odpowiada nieco ponad 6 tys. standardowych boisk piłkarskich lub 100 placom Tiananmen. W projekcie wykorzystano około 560 tys. ton stopionej soli i 70 tys. heliostatów, każdy o powierzchni około 25 metrów kwadratowych. Niwelacja terenu na pustyni obejmowała około 40 milionów metrów sześciennych, co odpowiada objętości 41 obiektów „Water Cube” (słynne centrum wodne na Zielonej Olimpiadzie w Pekinie) lub ilości piasku i żwiru użytego do budowy dwóch sztucznych wysp podtrzymujących most Hongkong-Zhuhai-Makao. Obiekt, który wznosi się na wysokość 262 metrów (około 860 stóp), jest najwyższym wieżowym projektem solarnym na świecie. Jednocześnie zapewnia największą na świecie komercyjną technologię otwierania slotów z wielkością szczeliny wynoszącą 8,2 metra. Eksploatacja obiektu zastępuje spalanie 2 milionów ton standardowego węgla rocznie. Wszystkie te czynniki sprawiają, że jest to największy na świecie termiczny projekt fotowoltaiczny pod względem mocy zainstalowanej, wielkości inwestycji i rezerw ciepła ze stopionej soli.
Usytuowanie na środku pustyni, gdzie temperatury w ciągu dnia mogą wzrosnąć do blisko 50° C, w połączeniu z wpływem pandemii oraz innymi czynnikami, doprowadziło do tego, że projekt napotkał szereg trudności podczas budowy, takich jak ogólny wzrost kosztów (z czego koszty surowców wzrosły najbardziej), opóźnienia w dostawach, wyzwania związane z łańcuchem dostaw w produkcji sprzętu i poważne braki kadrowe. Dzięki kreatywnym rozwiązaniom i skrupulatnym przygotowaniom, dział projektowy pokonał liczne problemy techniczne, aby zrealizować ten przełomowy etap.
Energia zgromadzona w modułach nieckowych i wieżowych, po uruchomieniu wszystkich jednostek, może generować moc w sposób nieprzerwany przez maksymalnie 13,5 godziny w nocy i 15 godzin w okresach niesprzyjającej pogody. Po zakończeniu całości przedsięwzięcia Dubaj znacznie przybliży się do osiągnięcia celu Czystej Energii na rok 2050, jakim jest dostarczenie ekologicznej energii elektrycznej do 320 tys. miejscowych rodzin i zmniejszenie emisji dwutlenku węgla o 1,6 miliona ton rocznie.
PAP MediaRoom
